Beste mensen,

Eerst wat achtergrondinformatie over Togo. In de zeventiende eeuw werden vanuit Togo slaven naar het westen vervoerd. In 1884 werd het land een kolonie van Duitsland. Aan het begin van de eerste wereldoorlog werd het land verdeeld tussen Frankrijk en Engeland. Het Britse deel is later toegevoegd aan Ghana. Frankrijk verleende Togo onafhankelijkheid in 1960. In 1967 nam legerbaas Eyadema de macht over en schafte alle politieke partijen af. Pas in 1991 werd dit verbod teruggedraaid en een jaar later was er een grondwet maar daaraan werd geen belang gehecht door de overheid. Toen Eyadema overleed in 2005 nam zijn zoon de macht over. Volgens de oppositie zijn die verkiezingen niet eerlijk verlopen en hebben ze het leven gekost van vijfhonderd mensen. Ruim 400.000 inwoners zijn toen het land ontvlucht.

De Verenigde Naties heeft een lijst gemaakt waarin alle 182 landen in de wereld worden gerangschikt op basis van armoede, analfabetisme, onderwijs en levensverwachting. Nederland is gestegen van plaats zeven naar drie. Togo vind je pas op plaats 162. De volgende cijfers geven het contrast duidelijk aan.

TOGO Nederland

De levensverwachting bij de geboorte: 57 jaar 80 jaar

Het gemiddelde dagelijkse inkomen: 2 dollar 100 dollar

Aantal tandartsen per inwoner 1 per 333.333 inwoners 1 per 1862 inwoners

Aantal artsen per inwoner 1 per 18.868 inwoners 1 per 271 inwoners

Haalt de 5 verjaardag niet is in 1 per 5 kinderen 1 per 250 kinderen

Inwoners onder de armoede grens 1 op elke 2,5 inwoner vrijwel geen

Correct lichaamsgewicht: 1 op 4 ondergewicht 1 op de 8 overgewicht.

Wat kun je betekenen in zo’n land? Zaterdag zijn we met twee auto’s vol naar Maison Bethany geweest, een kindertehuis in Lome. Daar leven en wonen een dertigtal kinderen tussen de 0 en 18 jaar die geen ouders meer hebben. In dat kindertehuis wonen ze, hebben ze een slaapplek, krijgen ze wat te eten en gelukkig gaan ze ook naar school. Mercy Ships heeft goede contacten met dit tehuis en gaat elke zaterdag daarheen om gezelligheid en animatie te brengen. De kinderen genieten intens van een arm om hen heen, op schoot zitten, luisteren naar en verhaal, knippen en plakken en een spel spelen. Hennie zal samen met een collega het teamleider worden van het tweewekelijkse bezoek aan dit weeshuis op de zaterdagen dat Jeroen werkt. Bijzonder om deze kinderen te zien glunderen: ze hebben veel minder dan wij maar ze genieten meer van wat ze wel hebben. Welvaart bepaalt niet altijd welzijn.

Zondag gingen we naar dezelfde kerk als vorige week en de week daarvoor. Vertrek om zeven uur met twee auto’s vol (en voor iedereen een zelfgebakken muffin als ontbijt) en de dienst begon om acht uur. Als eerbetoon krijg je een plaats op het podium aangeboden. En zo’n dienst is indrukwekkend: Afrikanen laten duidelijk hun blijdschap zien via dans en muziek. Togo is Franstalig maar een deel van de mensen spreekt enkel de lokale taal Ewe. De dominee (s)preekt Frans en wordt vertaald naar Ewe (door een lokaal iemand) voor de gemeente en naar het Engels (door Jeroen) voor de bemanningsleden die mee zijn. Mike Jacobsen organiseert het bezoek aan deze kerk en hij kreeg ingefluisterd door de dominee dat hij die dag zou spreken. Dat gaat natuurlijk in het Engels dus dat wordt ook weer vertaald naar het Frans (door Jeroen) en het Ewe. Toen om 9.30 uur de dienst afgelopen was, nodigde de dominee ons uit om zijn andere kerk te zien. Daar was de dienst net begonnen en we konden zo aanschuiven. Zijn preek van 5 minuten duurde maar een half uurtje naar het Frans (door Jeroen) en het Ewe. Na vier uur simultaan vertalen tussen het Frans en het Engels had mijn hoofd last van kortsluiting.

Maar het is hartverwarmend te zien hoe blij de mensen zijn met onze betrokkenheid. Ze zijn belangstellend en willen dolgraag kennis met je maken. Ze zijn blij met de zorg die we als ziekenhuisschip brengen naar dit land. Het is ons voornemen om elk vrije zondag samen hier naar de kerk te gaan om zo een relatie op te bouwen.

Komende woensdag zal de grote screening plaatsvinden in het voetbalstadion van Lome. Daar komen duizenden mensen die allemaal geholpen willen worden terwijl we velen niet kunnen helpen. Ook al zijn we een ziekenhuisschip ziekenhuis, we kunnen niet iedere aandoening behandelen en we zullen dus veel mensen moeten teleurstellen. Elke patient krijgt tijdens de tocht door het stadion langs de verschillende screeninglocaties een bemanningslid als begeleider. Hennie zal een van deze begeleiders zijn. Jeroen wordt ingezet in het vertaalteam, samen met lokale mensen. De screening duurt van zonsopgang tot aan het begin van de avond. Een dubbel gevoel: gaaf om mensen te kunnen helpen maar wat een verdriet voor de patienten die we moeten teleurstellen. Woensdag wordt heftig. Een lange dag, want we beginnen om 5 uur ’s morgen en we zullen veel zien en meemaken. Wilt u bidden voor de mensen die naar de screening komen? Gebedspunten zijn dat de mensen die we kunnen helpen wel komen en degenen die we niet kunnen helpen niet en voor wijsheid, geduld en kracht bij de bemanning.

Nu er weer heel wat verpleegsters en andere medisch personeel is gearriveerd, was er vanavond open huis in het ziekenhuis. We mochten de OK’s, sterilisatieruimten en eigenlijk alles bekijken. Hennie heeft een pop geintubeerd, een infuus gezet in een nep-ader met ketchup, en een staaroperatie uitgevoerd op een knuffelpapegaai. Dinsdagochtend hebben we een brand-oefening waarbij ook het ziekenhuis mee moet oefenen. De kinderen van de school en andere vrijwilligers (onder wie) gaan voor patient spelen...

Groeten

Hennie en Jeroen