Beste mensen,

Afgelopen weekend zijn we op bezoek geweest bij Alex, Annemarie en hun drie jonge kinderen. Alex werkt als arts in het ziekenhuis in Masanga, een dorpje in de binnenlanden van Sierra Leone, vier en half uur rijden bij Freetown vandaan. Hij is de enige dokter daar en runt samen met twee verpleegkundigen een ziekenhuis van 100 bedden. Nadat ze twee keer het schip hadden bezocht, konden we samen met Gerrit, Herma, Karin en Co bij hen het weekend doorbrengen.

Vrijdagochtend zijn we met de landrover vertrokken vanaf het schip. Op de markt in Waterloo hebben we wat verse boodschappen geregeld: een mooie speurtocht waarbij de hulp van locals onontbeerlijk bleek. Eenmaal voorbij Waterloo (en van het schiereiland waar Freetown opligt af), werd de weg een stuk rustiger. We hebben nog een echte Nederlandse koffiepauze gehouden met koffie en kruidkoek, waarbij lokale mensen ons nog vreemder vonden dan wij hen. We arriveerden aan het begin van de middag in Masange. Het huis van de familie Van Duinen ligt echt midden in het groen. Er is enkel electriciteit in hun huis of in het ziekenhuis als Alex aan het opereren is of 's avonds tussen zeven en tien uur. Stromend water is geen optie. Water haal je uit de pomp of uit de regenton. Het pompwater is voor het gebruik in de keuken en als je het filtert kun je het ook als drinkwater gebruiken. Met het water uit de regenton spoel je het toilet door en kun je je wassen.

Het ziekenhuis was voor de oorlog in Sierra Leone een lepra ziekenhuis. Na de oorlog (waarin het complex voor militaire doelen was gebruikt) is het met steun van een Deense arts/organisatie in 2006 weer open gegaan als ‘gewoon' ziekenhuis. Inmiddels zijn er al weer heel wat gebouwen opgeknapt en gebeurt er heel veel in en vanuit het ziekenhuis. Al is er ook nog heel wat werk te verzetten. Op het terrein van het ziekenhuis vind je een timmermanswerkplaats, een fietsenwinkel en een tassen-naai-zaak die hun producten proberen te verkopen om zo het ziekenhuis financieel te ondersteunen. In principe betalen de lokale mensen niet of weinig voor de zorg die ze ontvangen. Het was heel bijzonder om te zien hoe met de beperkte middelen zo het ziekenhuis draait. Bovendien vraagt het veel geduld en doorzettingsvermogen om daar te wonen en werken als je een gezin hebt met jonge kinderen. En de verantwoordelijkheid om als enige arts beslissingen te moeten nemen en initiatieven voor het verder opbouwen van het ziekenhuis.

We hebben genoten van de gesprekken met elkaar en van de prachtige natuur. Het was heerlijk om even van het schip af te zijn en het echte Afrika te zien. We werden zelfs verrast door het bezoek van een aantal bijzondere vogels en apen. Op zondagochtend zijn we in een naburig dorp naar de lokale kerk geweest. Daar werd meteen een Engelse vertaling voor ons geregeld. Twee jeeps vol blanke mensen trokken wel heel wat bekijks... Zondagavond zijn we na een voorspoedige rit weer teruggekomen op het schip. De foto's elders op onze webstek vertellen meer dan woorden hier kunnen weergeven.

Zie ook : http://en.wikipedia.org/wiki/Masanga_Hospital