Beste mensen,

Bedankt voor alle felicitaties voor mijn verjaardag! Tof om van zoveel mensen een berichtje te krijgen per digitale postduif. We genieten van jullie verhalen en reacties die we van jullie ontvangen op ons weblog of per e-mail. Elke keer weer is het voor ons een plezier om te lezen wat jullie beleven en meemaken in Nederland. Ook al zitten we ver weg, zo ons toch deelgenoot van jullie wereld(deel). Ga hier vooral mee door!

Op mijn verjaardag werd in wakker in een versierde hut: Hennie had slingers en balonnen opgehangen en had als cadeau een digitaal leesboek. 's Ochtends had ik bekenden en vrienden uitgenodigd bij de Starbucks, waar veel mensen om een uur of tien hun koffiepauze doorbrengen. Herma had koffie gezet en ik had gebak gemakt. Een ananascake, een hollandse kruidkoek en een caramelcarre. Vrijwel alles is schoon opgegaan. Gezellig om zo elkaar te ontmoeten.

Inmiddels is er wat meer duidelijkheid over het vaarschema. De plannen zijn als volgt (d.v.): Op 10 december varen we weg uit Freetown, Sierra Leone, en 15 december arriveren we in Tema, (Ghana) om het schip voor te bereiden op de nieuwe missie. We hebben toestemming gekregen voor bijzonder verlof: op 19 december landen we op Schiphol voor een verlof van twee weken. We zien ernaaruit jullie dan te ontmoeten. De tickets zijn al binnen. Op 02 januari vliegen we terug naar Gana waarvandaan we op 05 januari varen naar Lome in Togo. Daar zullen we blijven tot half juni 2012. Daarna zullen we in twee weken tijd varen naar de Canarische eilanden voor groot onderhoud. Het plan is dat wij daarvandaan naar huis komen.

Op de zondagochtend serveren we bij het ontbijt naast brood, beleg, yoghurt en ontbijtgranen ook roereieren, gebakken bacon, bruine bonen en pannenkoeken of wentelteefjes. Dat betekent dat we niet om acht uur beginnen zoals op andere dagen maar om zes uur. Vorige week zondag kon ik een dessert te maken voor het volk aan boord. 's Ochtends vroeg heb ik 35 liter bessenpudding gemaakt. Toen het aan garneren en uitserveren toe was, haalde mijn Koreaanse collega gauw even zijn camera op. 's Avonds stond het dessert aan het einde van het buffet. Toen ik in de rij stond te wachten om eten op te scheppen, liep een vrouw verderop in de rij gauw terug om een extra bord te pakken want: ' ze hebben een toetje vandaag! Ik heb een extra bord nodig!'.

Laatst waren we door de sla, tomaat en vers fruit heen. Wel hadden we een paar komkommers liggen, die met een restant gekookte rijst, wortelen en wat smaakmakers omgebouwd werden tot een frisse rijstsalade. Soms moet je aan boord roeien met de riemen die je hebt. Of juist spagetti met doperwten, wortel met oosterse smaken verkopen als een zoet-zure ‘noodlesalade'.

De voorbereiding voor de Franse lessen zijn in een stroomversnelling beland. Het management gaf aan al na te denken op welke wijze we als schip en bemanning ons konden voorbereiden op ons verblijf in Togo maar die miste input en Franse kennis. Ik heb juist ideeen wat ik zou willen doen maar kan het niet in mijn eentje organiseren. We hebben elkaar dus gevonden. Ik zorg voor inhoud en input en zij regelen veel zaken eromheen. Over de manier waarop we daar invulling aan gaan geven zal ik de volgende keer meer kunnen uitweiden.

We hebben een rondleiding gekregen door de machinekamer. Een van de technische mensen heeft ons laten zien wat er nodig is aan apparatuur om het schip te laten functioneren. Een tocht door de buik van het schip met veel herrie, machines, knopjes, kleppen en metertjes. Dan merk je dat je daar totaal geen kennis van hebt. Een totaal andere wereld die je dan betreedt. Het leukste was nog dat we aan het einde van de rondleiding niet de gewone uitgang namen maar vanaf het laagste dek de ontsnappingsladder namen helemaal naar de schoorsteen van de motoren op het bovenste dek. Een stoere en steile klim.

Inmiddels hebben we de eerste acht schoolweken van het jaar er al weer opzitten. Dat betekent dat het de komende week tijd is voor de ‘midterms', een soort tussentijdse toetsen over alle tot dan toe behandelde stof. Het is best een hele klus om zulke toetsen in elkaar te zetten. Ik ben ook best benieuwd hoe de leerlingen het gaan doen. Met sommige klassen heb ik inmiddels ook wat scheikunde gedaan. Vooral het omzetten van suiker in caramel werd erg gewaardeerd! Ondanks dat we er helemaal niets meer van voelen, deint het schip nog voortdurend. Het demonstreren van Newton's wetten wordt daar echter wel iets uitdagender van (knikkers die niet de kand op rollen die ze zouden moeten...). Deze week had ik voor m'n jongste klassen weer een biologie gastles: er kwamen twee Zwitserse verpleegkundigen met stetoscopen om de kinderen naar hun (en elkaars) hart te laten luisteren en om ze te leren hoe je een pols kunt meten. Na een minuutje rennen lagen de waarden vervolgens een stuk hoger.

Vorige weekend hadden we aan boord een spiritueel ‘retreat' weekend. Dat begon met een donderdagavonddienst vormgegeven rond het thema: 'de tabernakel'. Op vrijdagavond hadden we in de eetzaal een ‘sabbatsmaal' en daarna kon je een wandeling door het schip maken waarbij je naast Bijbelteksten alle onderdelen van de tabernakel tegenkwam. Dat was wel heel mooi en bijzonder. Op zaterdag waren er workshops (m'n Bijbel is nu gekaft met afrikaanse stof), 's avonds een praisedienst en zondagavond een afsluiting. Zulke dingen maken het leven hier op het schip extra bijzonder. Bovendien was de Van Duinen-familie zaterdag weer op bezoek geweest (gezellig!) en we zijn van plan om volgend weekend naar hen toe te gaan (zo'n 4 uur rijden landinwaarts). Daar hebben we wel heel veel zin in.

Groeten

Hennie en Jeroen.