Wonen en werken in Bristol

Beste mensen

Bedankt voor alle kaarten en e-mails en felicitaties voor Jeroens verjaardag. Gaaf om post te ontvangen. Nu we internet hebben thuis kunnen we jullie een beschrijving geven van het leven hier.

Op zaterdag 15 september kregen we de sleutel van onze huurwoning, waarna we aan het schilderen en poetsen zijn gegaan. De dinsdag erna kwam de verhuiswagen langs. Op de begane grond aan de voorkant hebben we de woonkamer met bank, de computer en enkele boekenkasten. Het probleem was dat onze bank niet de draai kon maken de woonkamer in. Een glaszettersbedrijf heeft toen een deel van ons voorraam verwijderd, de bank naar binnen getild en toen het raam weer teruggezet. Het huis heeft achter de keuken met eetkamertafel. Daarachter een berghok met dakje dat we als schuur inzetten en een extra toilet heeft. Het is niet waterdicht, dus als het regent moet je een emmer plaatsen onder de goot, maar het is een prima plaats voor onze fietsen. Achter het huis hebben we een klein tuintje op het noordoosten. Op de bovenverdieping hebben we van de voorkamer onze slaapkamer gemaakt. Het logeerbed en de piano staan op de achterkamer. Vanuit beide kamers heb je toegang tot de douche. Typisch Engels: je staat te douchen in een badkuip.

Woensdag 19 september, had Jeroen een sollicitatiegesprek Friska, die graag wilden dat hij ook gelijk ging werken. Daarom zijn we diezelfde dag ook overgegaan van ons tijdelijke appartement in het centrum naar ons huisje vol met verhuisdozen en tassen. De donderdag en vrijdag hebben we allebei gewerkt waardoor je dus 's avonds en in het weekend bezig bent je huis schoon te maken en in te richten. De week erna hebben we allebei lange dagen gewerkt op ons werk en ook weer de avonden moeten besteden aan het klaarmaken van je huis. Veel regelwerk met de verhuurder, het gas- en waterbedrijf, een douche die lekt, internet aanvragen, etc. Dat kost best veel energie maar dat is nu voor het grootste deel geregeld.
Jeroens ouders zijn enkele dagen te gast geweest. Ze hebben geholpen om bij de Ikea e.d. een computerbureau, badkamermeubel evenals een matras voor het logeerbed te halen en gordijnen op te hangen. Het huis is dan af en klaar. Ook hadden ze vanuit NL allerlei lekkere boodschappen meegenomen. Samen zijn we op Jeroens verjaardag naar Bath geweest, een middeleeuw plaatsje. Gaaf om zo de tijd te hebben met elkaar die dagen en te kletsen met elkaar.

Jeroen heeft dus een stageplaats gevonden bij Friska, een restaurant dat open is doordeweeks voor ontbijt, lunch en catering. Ik werk daar dinsdag, woensdag en donderdag. We beginnen 's ochtends om half zeven met het wassen van de sla, het beleggen van de broodjes en het opmaken van plateaus met fruit en gebak voor de catering. Daarnaast moeten de luxere broodjes worden belegd die we in de zaak zelf verkopen en de warme maaltijden voor de lunch in de zaak zelf worden bereid. Ondertussen komen er bestellingen binnen van mensen die een warm ontbijt willen eten. Tegen het middaguur komen mensen lunchen: broodjes, salades, een kom soep of een warm maal. De beide chefs verzorgen dat terwijl ik dan meestal bezig ga met de voorbereidingen voor de salades: groenten wassen en snijden en garen, vlees snijden, dressings mengen, etc. Na het lunch-spitsuur ronden we de voorbereidingen af, maken we de salades op voor de volgende dag. Deze basisbereidingen maken van Friska voor mij een prima leerschool. Komende maandag zal de eerste dag zijn op de koksopleiding. In de ochtend sta je in de praktijkeuken en de middag wordt besteed aan kooktheorieles.

Hennie is na twee weken inlezen op haar werk inmiddels volop bezig met het maken van nieuwe moleculen op het lab. Tussen de bedrijven door verdiep ik me in de wereld van de medicijnontwikkeling en puzzel ik op ontwerpen van moleculen. Een inhoudelijk verhaal over de relatie van mijn project met CF op ons weblog houden jullie nog tegoed... De afgelopen week en komende week komen er weer meerdere mensen bij de vakgroep, waardoor ik nu doorstroom van iemand die moet vragen waar van alles te vinden is en hoe dingen werken naar iemand die dat anderen kan vertellen.

Bristol is een groene stad met veel parken en heuvels (dat merk je vooral met fietsen). Qua weer is het al herfst en regent het flink. Nu het huisje af is, kunnen we meer ontspannen 's avonds en in de weekenden gebruiken de tijd om onze ‘batterijen weer op te laden': sporten, een goed boek lezen, vissen, fietsen door de natuur en de heuvels, etc. We hebben een kerk gevonden die een warm welkom biedt en waar we onze plaats beginnen te vinden. Oftewel, na vier weken in Bristol zijn wij aardig gesetteld en genieten we van het leven hier!

Groeten

Hennie en Jeroen.

Aangekomen in Bristol

Beste lezers,

Afgelopen vrijdag zijn we aangekomen in Bristol, ons nieuwe thuis. Wat opvalt in Bristol en het een echt Brits aanzien geeft zijn bijvoorbeeld de dubbeldekkerbussen. Ook al zijn ze niet rood, je hebt een prima uitzicht als je bovenin zit. Verder kun je in het park kinderen in zwart-wit schooluniform zien tafeltennissen, met zwarte stropdasjes die heen en weer zwiepen over de witte overhemden. En ruime, natuurlijke, heuvelachtige parken zijn er volop. Daarin lopen eekhoorns en vanmorgen kwam ik zelfs een vos tegen in een park middenin de stad. Bovendien zie je overal de prullebakken die netjes voorzien zijn van het opschrift 'litter'. Niet dat alles er ook even netjes uitziet overigens. De Engelsen lijken wat minder te geven om het opruimen, snoeien en het onderhoud van hun huis dan de Nederlanders gewend zijn.

Vrijdag en zaterdag zijn we meteen alvast een paar huizen gaan bekijken die we op internet hadden gevonden. Met het huis dat we zaterdagochtend bekeken hadden we al vlot een klik, dus hebben we meteen doorgepakt en dat gehuurd. Het is een klassiek Brits rijtjeshuis uit 1880, met een klein tuintje voor, een tuin achter en zelfs een aanbouw om bijv. fietsen in te stallen. Ook is het ruim genoeg om gasten te ontvangen (we gaan boven een logeerkamer inrichten...). We hopen dat we dit weekend de sleutel krijgen, zodat volgende week ons meubilair uit Nederland kan worden gebracht door de verhuizer en we eind volgende week van ons tijdelijke plekje naar ons eigen stekje kunnen verhuizen.

Verder is Jeroen vandaag even op z'n school langs geweest. Er moet nog het een en ander geregeld worden, maar het lijkt er wel op dat hij de één dag per week de koksopleiding kan gaan doen en daarnaast enkele dagen per week als stage gaat koken in een restaurant. Hennie heeft vandaag haar contract met de universiteit getekend en is begonnen met het inlezen in het project.

Groetjes uit Bristol,

Jeroen en Hennie

Opnieuw op pad

Beste lezers van ons weblog,

Inmiddels zijn we al weer 6 weken in het prachtige Nederland. We hebben genoten van het samenzijn met familie en vrienden en van alle dingen die hier weer kunnen ondernemen, zoals hardloop- en skatetochten door het mooie landschap van Noord Drenthe.

Verder heeft Jeroen vanaf 1 augustus als kok gewerkt bij restaurant 'Onder de Linden' in Roden en heeft Hennie gesolliciteerd naar banen als onderzoeker. En dat was de aanleiding tot een nieuw avontuur: op vrijdag 7 september zullen we opnieuw op het vliegtuig stappen. Deze keer is de bestemming wat dichter bij huis: Bristol in Engeland.

Het plan is om hier voor de komende 3 jaren te gaan wonen en werken. Hennie gaat aan de universiteit van Bristol moleculen maken die helpen bij het bestuderen van de ziekte Cystic Fibrosis (taaislijmziekte).Jeroen is bezig met zijn inschrijving bij de koksopleiding in Bristol (één dag in de week) en hoopt daarnaast in een restaurant te kunnen werken.

Ook vanuit Bristol zijn we van plan af en toe een bericht op deze site te zetten over hoe het met ons gaat en wat we beleven. En net als in Afrika vinden we het leuk te vernemen wat jullie meemaken en beleven.

groetjes Jeroen en Hennie

Weer in Nederland

Beste mensen,

Wij zijn weer veilig en wel aangekomen in Nederland, na een weekje heerlijk te hebben genoten van een vakantie op Tenerife. We hadden een prachtig huisje gehuurd, op een rustige plek en met een keuken en een tuin (met verse kruiden).

Daarvandaan hebben we ook heerlijk gewandeld. We hebben bijvoorbeeld Spanjes hoogste berg beklommen, de vulkaan Teide, en zijn afgedaald door het Masca ravijn naar de oceaan. Heerlijk om zo even lekker met zijn tweeen tijd te hebben om alle gedachten en gevoelens over een jaar aan boord van de Africa Mercy op een rijtje te kunnen zetten. Ook was het bijzonder om weer in Europa te zijn: bewegwijzerde wandelingen over paden, supermarkten vol verse etenwaren om mee te koken, niet opvallen op straat vanwege je huidskleur en ook kunnen wandelen zonder dat taxichauffeurs denken dat je een probleem hebt omdat je wandelt.

Toch kijken we terug op een heel mooi en goed jaar op het schip en in/bij Afrika. Nogmaals bedankt voor jullie steun en betrokkenheid, op welke manier dan ook!

Tot binnenkort,

Jeroen en Hennie

Aangekomen op Tenerife

Vrijdag 15 juni is het schip vertrokken uit Lome vertrokken. Het varen naar Tenerife is verder zonder problemen verlopen. De zee was kalm, er stonden weinig golven en we hadden allebei geen last van zeeziekte. Onderweg hebben enkele walvissen en dolfijnen gezien en de sfeer aan boord was gemoedelijk. Veel mensen zijn al voor verlof vertrokken, we vaarden met slechts een halve bemanning.

Hennie heeft haar werk voor de school nu klaar. De kasten zijn uitgezocht en opgeruimd, het lesplan is aangepast en het bureau is opgeruimd. Jeroen heeft met veel plezier deze drie weken in de bakkerij gewerkt. Naast witbrood en bruinbrood bakte hij ook krentenbrood, mueslibrood maar ook scones, croissants en chocoladebroodjes gebakken voor het gehele schip. Maar we hadden ook tijd om met boek, stoel en hangmat aan dek te vertoeven en te ontspannen. Hennie heeft zelfs nog een nacht op het bovenste dek geslapen, onder een prachtige sterrenhemel.

Afgelopen maandag zijn we op Tenerife aangekomen, in de stad Santa Cruz. Het eiland maakt deel uit van de Kanarische eilanden, gelegen voor de kust van West-Afrika. Dinsdag hebben we met een groep mensen al een mooie bergwandeling gemaakt. Tenerife is een vulkanisch eiland en dat zorgt voor hoge bergen en, als je eenmaal boven bent, mooie uitzichten.

Het schip zal op een van de naburige eilanden in droogdok gaan voor groot onderhoud. Maar dat maken we niet meer mee. Zaterdag hebben we het schip verlaten. We blijven nog een week op het eiland in een huisje dat we hebben gehuurd ergens in het groen op de flanken van de vulkaan Teide. We kunnen dan samen terugblikken op het afgelopen jaar, omschakelen en genieten van de ruige bergen. Maandagavond 09 juli landen we weer in Nederland en we zien ernaaruit, jullie weer te ontmoeten.

Bedankt voor jullie steun en betrokkenheid het afgelopen jaar. Het was voor ons prettig om jullie reacties te lezen en te vernemen wat zich in jullie levens afspeelt. Bovendien hebben jullie een steentje bijgedragen aan een bijzonder project waardoor veel mensenlevens blijvend zijn veranderd en verrijkt.

Groeten

Hennie en Jeroen

Backpacken door Togo en Ghana

Beste mensen,

We zijn weer thuis, op het schip, na genoten te hebben van een weekje lekker rondtrekken. Op vrijdag 1 juni zijn we met Andrea (een Duitse anesteseologe) en onze rugtassen naar Atakpamé gereisd, een plaats 160 km ten noorden van Lomé. Daar woont de Nederlandse Wijneke met haar Togolese man Alex (http://www.amenuveva.nl/). We sliepen in een hotelletje, maar waren de rest van de tijd bij Alex en Wijneke te gast. We zijn met hen mee naar de kerk geweest, hebben een familie bezocht, heerlijk gewandeld, inkopen gedaan op de markt, achterop een motor-taxi gezeten en gekookt in een echte Togolese keuken :-) Het was echt heel mooi en bijzonder om zo meer van het Togolese leven te zien. Op maandag zijn we naar een waterkrachtcentrale geweest, een uurtje rijden vanaf Atakpamé. Alex kent de directeur en kon zo een rondleiding voor ons regelen. Dat was erg interessant. Het meer op de grens van Benin en Togo kan 60 MW opwekken, wat lang niet genoeg is voor deze beide landen, maar gebruikt wordt om tekorten in de levering van energie uit andere buurlanden op te vangen.

Op dinsdag zijn we doorgereisd van Atakpamé, naar Kpalimé en vandaar de grens over naar Hohoe in Ghana. We reisden met lokale taxi's of busjes. Die vertrekken pas als ze (prop)vol zitten, dus soms duurt dat nog enkele uren voordat je daadwerkelijk onderweg bent. Bovendien was het weer erg slecht die dag en dus het aantal reizigers ook niet erg groot, waardoor we bijna net zoveel tijd wachtend als rijdend hebben doorgebracht. Na een nachtje in Hohoe zijn we op woensdag naar Wli gereisd, waar de hoogste watervallen van Ghana zijn. We waren te gast bij Duitsers, die daar een prachtig onderkomen hebben. De huiselijk sfeer doet erg aan een B&B denken en bovendien was er een mooie tuin met uitzicht op de watervallen (http://www.ghanacamping.com/). We hebben de wandeling naar de onderste waterval gemaakt en de pittige klim naar de bovenste waterval. Super! Doodat het op dinsdag erg veel had geregend, kwam er zo veel water naar beneden dat je niet in de buurt kon komen van de anders rustigere poel, zonder drijfnat te worden van het opspattende water. Op donderdag hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar Mount Afadjato gefiest. Dat is Ghana's hoogste berg met 858 meter. Volgens de reisgids een klim van anderhalf tot twee uur, maar na drie kwartier stonden we met onze gids al boven. Wat hield die er een hoog tempo op na (en hij droeg nog wel teenslippers..). Een prachtige tocht en erg mooi uitzicht!

Op vrijdag zijn we verder gereisd naar Atimpoku, een dorpje een stuk zuidelijker in Ghana. De doorgaande weg naar Accra kruist daar de Volta rivier middels een imposante hangbrug. Daar in de buurt zijn we nog even de stuwdam wezen bekijken en het het immense Volta meer erachter. De rest van de middag hebben we heerlijk met een boek langs de waterkant gezeten. En op zaterdag zijn we vanaf Atimpoku teruggereisd naar het schip: 3 verschillende busjes, een stuk lopen, een grensovergang, 2 formulieren, nog meer stempels in onze paspoorten, een taxi, lift per Landrover en 6 uur later waren we weer thuis.

Groetjes Jeroen en Hennie

Afronden

Beste mensen,

Hier is een weer een berichtje uit Togo. Het zal een van de laatste berichten zijn, want de missie hier zit er zo'n beetje op. Vorige week donderdag was de laatste schooldag voor de leerlingen. We hebben het jaar afgesloten met een officiele uitreiking van certificaten aan alle leerlingen (en docenten) en daarna mocht elke leerling een eigen pizza maken, bakken en eten, waarna we nog een film gekeken hebben. De afgelopen dagen zijn we als docenten nog bezig geweest met cijfers, rapporten en andere afrondingen, maar nu is het voor ons als docenten ook officieel vakantie. Ik kijk terug op een mooi schooljaar en heb met veel plezier les gegeven.

Vandaag en morgen moeten we nog vaak afscheid nemen van vertrekkende mensen, en vrijdagmiddag vertrekken we dan voor een weekje backpakken door Afrika :-). We gaan eerst naar Atakpame, een plaats 160 km landinwaarts, waar de Nederlandse Wijneke woont met haar Togolese man. Daar zullen we het weekend verblijven, waarna we van plan zijn westelijk te reizen naar de Volta regio in Ghana, waar je erg mooi schijnt te kunnen wandelen. Op 9 juni hopen we dan weer terug te komen op het schip. Jeroen gaat vanaf dan wellicht werken als bakker op het schip. De vaste bakker heeft nogal de neiging om zeeziek te worden zodra het schip gaat varen. Voor Jeroen de uitdaging om het brood en andere lekkernijen te verzorgen. Daarnaast is er ook tijd voor grappige fruitdecoraties om uit te snijden: in de fotoserie staat een foto van mijn sinaasappelworm die onlangs de eetzaal heeft opgeluisterd.

Hennie zal alles wat ze het afgelopen jaar aan lessen, experimenten en video's verzameld heb toegankelijk gaan maken voor de volgende science teacher. Overigens zijn we voor het komende schooljaar nog hard op zoek naar een nieuwe sciencedocent, een wiskundedocent en een geschiedenisdocent. Als je daarvoor wilt bidden dan graag (of als je misschien een mogelijke kandidaat weet: laat het weten!)

Net als pinksteren werd ook hemelvaartsdag niet echt gevierd hier op het schip, maar we hadden wel 'toevallig' een driedaags weekend met hemelvaart. Vrijdag hebben we met zeven anderen een dag heerlijk gewandeld, vlakbij de grens met Benin. Dat was een prachtige dag (de route, de groep en het weer). De zaterdag en zondag heeft het vervolgens veel geregend, maar hebben we ons prima op het schip vermaakt met een goed boek en het bakken van appeltaarten en muffins.

In de bijlage vinden jullie verder nog wat foto's van het afgelopen weekend. Jan van den Bosch was aan boord voor de vergadering van het internationale bestuur van Mercy Ships. Op vrijdagavond had hij alle Nederlanders mee uit eten genodigd. Dat was erg gezellig en het is bemoedigend om zijn belangstelling in de organisatie en de Nederlanders te zien. Grappig detail: Jeroen en ik reden elk een Landrover en het verkeer in en om de haven stond volledig vast. Over stoepranden, tegen het verkeer is (spookrijdend), en linksom over de rontonde hebben we het restaurant bereikt :-)

Zaterdag ben ik nog een laatste keer naar het weeshuis geweest dat ik om de zaterdag bezocht. We hebben over pinksteren verteld, gebeden, afscheid genomen, gespeeld, en cadeautjes uitgedeeld. Best wel lastig om je te realiseren dat je die kinderen wellicht niet terug zult zien. Op zondag zou de president op bezoek komen (en zou ik helpen in de beveiliging), maar dat bezoek ging niet door. Toen ben ik nog een keer meegeweest met de ‘ministry' die het kinderwerk van Jeugd met een Opdracht in een buitenwijk van Lome ondersteunt. Ook daar hebben we een mooie middag gehad met de kinderen. Ik heb erg genoten van dit soort projecten.

Groetjes Jeroen en Hennie

Kamp, Kpalime en koninginnedag

Beste mensen,

Half april is de middelbare school met docenten van woensdag tot vrijdag op kamp geweest naar lac Togo, een meer een half uur rijden ten oosten van Lome. De kinderen konden ravotten, in het zand spelen, in het donker buiten zitten en dat is bijzonder omdat dat onmogelijk is aan boord van het schip. Hennie had het spel ‘levend stratego' uitgezet en daar waren de kinderen zo enthousiast over dat het zelfs een tweede keer werd gespeeld. Daarnaast hadden we ook meer culturele programmaonderdelen, zoals het bezoek aan een slavenhuis, een les in het maken van Jambees en gesprekken met onze Afrikaanse scheepskappelaan. Jeroen was al van plan om op de laatste dag met een extra auto naar het kamp te komen om de bagage mee terug te kunnen nemen en had pizza gebakken voor iedereen.

Die vrijdagmiddag dat Hennie terugkwam van schoolkamp kon ze gelijk weer door. Dat weekend zijn we samen met Gerrit en Herma, goede vrienden van ons, naar Kpalime geweest, een dorp in het binnenland van Togo ongeveer 120 km ten noordwesten van Lome. Vrijdagavond om half zes vetrekken en dan belanden in de verkeersspits van Lome. Kennelijk is druk verkeer niet voorbehouden aan Europa.... Na een uur kleine brommers en gaten in de weg ontwijken waren we de stad uit en was het inmiddels aardedonker. De weg naar Kpalime is alsmaar rechtdoor, voorzien van gaten en kuilen, zonder straatverlichting en zonder belijning. Fietsers en voetgangers voeren geen verlichting en tegemoetkomend verkeer voert standaard groot licht. Je ziet dan werkelijk niets en niemand meer. Zo 100 km rechtdoor rijden is dan een zware opgave en je bent zo enkele uren onderweg. Voor zover we weten hebben we iedereen en alles heel gelaten onderweg....

Zaterdag overdag hebben we onder leiding van een lokale gids de berg Agou beklommen, een kleine duizend meter hoog. De gids vertelde onderweg over de planten en bomen die we tegenkwamen. Sommige daarvan bevatten ook pigment, dat hij gebruikte om een vlinder te schilderen op Hennies bovenarm. Kpalime heeft als bijnaam ‘de fruitmand van Togo': overal zie je cacaobomen, avocado's en mango's hangen die mensen verkopen op de markten in de buurt. We hebben enkele avocado's meegenomen en die waren overheerlijk. De zaterdagavond hebben we bij kaarslicht doorgebracht. Het is bijzonder als je leeft op een westers schip met airco in een stoffige haven vol containers en staal om buiten te zitten, de wind te voelen en vogels te horen.

Zondagochtend zijn we naar een waterval gereden en daar hebben we geluncht met typisch Nederlands eten als bruin brood, hagelslag, kaas, sandwichspread en rookworst. Daar hebben we nog een mooie wandeling gemaakt. Zondagavond weer terug op het schip konden we terugkijken op een mooi weekend doorgebracht met goede vrienden en gesprekken.

Ook hebben we Koninginnedag gevierd aan boord, hier ‘orange day' genaamd.'s Avonds hadden we voor alle bewoners van het schip een spellenparcours uitgezet met activiteiten als spijkerpoepen, molentje prik, blikgooien en zaklopen. Jeroen had een paar honderd chocoladecakjes gemaakt met een oranje sinaasappelcreme en lange vingers en speculaasjes met de Nederlandse vlag. Het schip was versierd met Nederlandse vlaggetjes en alle Nederlanders droegen oranje kleding. Veel mensen hebben zo kunnen ervaren wat Koninginnedag inhoudt in ons land.

Deze meimaand betekent voor Hennie dat ze de laatste lessen geeft aan haar kinderen en dat de afsluitende toetsen worden gegeven. In juni is er geen school meer maar gebruikt ze haar tijd om haar werkzaamheden op papier te zetten voor de collega die haar werk na de zomer overneemt. Jeroen werkt vrolijk door in de keuken en droomt ervan om verder te groeien als kok. Samen met andere mensen mooie ingrediënten verwerken tot mooie maaltijden spreekt hem wel aan. Tegelijkertijd merk je dat hier aan boord de Amerikaanse visie op voedsel, koken en gezondheid duidelijk verschilt van wat wij vinden. Een extra reden om door te stromen naar een culinair meer uitdagende keuken.

De komende maand draait het ziekenhuis nog. De laatste operatie vindt plaats op 01 juni en een week later sluit het ziekenhuis. De doelstellingen voor deze missie zijn vastgesteld als volgt: het uitvoeren van 570 oog-operaties, 2000 zonnebrillen voorschrijven, 2000 gewone brillen voorschrijven, 325 tumor operaties uitvoeren, 70 plastische chirurgie operaties uitvoeren, 320 algemene chirurgie operaties verrichten, 70 operaties van vrouwen beschadigd door zware bevallingen, 4000 patienten ondergaan een tandartsbehandeling, 5000 mensen leren wat zorg voor je tanden inhoudt, 15 patienten krijgen palliatieve begeleiding en 900 lokale bestuurders krijgen een lijderschapstraining. Over een maand zullen we de uiteindelijke balans kunnen opmaken. Maar als je patienten ontmoet in het ziekenhuis en tijd met hen doorbrengt, dan weet je dat aantallen niet veel zeggen. Elk veranderd mensenleven is een kostbaar wonder van God.

Half juni zal het schip vertrekken uit Togo en in tien dagen naar Tenerife varen voor groot onderhoud tijdens de zomermaanden. Eind juni komt onze verbintenis met Mercy Ships tot een einde en verlaten we het schip. We blijven dan nog een ruime week op het eiland hangen om met zijn tweeën te genieten van een korte vakantie. We hebben een landelijk huisje gevonden vlak bij de hoogste berg op Tenerife met vooral heel veel groen, wijngaarden, vogels en natuur om ons heen. Na een jaar te hebben gewoond op een schip met beperkte ruimte en heel veel anderen om ons heen geeft dit ons te kans om samen terug te blikken op wat we hebben beleefd en meegemaakt.

Op d.v. maandagavond 09 juli landen we op Schiphol. We verlangen ernaar om familie, vrienden en de kerk weer te ontmoeten en jullie verhalen te horen. Ook al hebben we het hier goed, jullie moeten missen is niet gemakkelijk. Brieven berichten en telefoontjes vanuit Nederland zijn waardevol.

Groeten

Hennie enJeroen