Jeroen en Hennie in Bristol

Kamp, Kpalime en koninginnedag

Beste mensen,

Half april is de middelbare school met docenten van woensdag tot vrijdag op kamp geweest naar lac Togo, een meer een half uur rijden ten oosten van Lome. De kinderen konden ravotten, in het zand spelen, in het donker buiten zitten en dat is bijzonder omdat dat onmogelijk is aan boord van het schip. Hennie had het spel ‘levend stratego' uitgezet en daar waren de kinderen zo enthousiast over dat het zelfs een tweede keer werd gespeeld. Daarnaast hadden we ook meer culturele programmaonderdelen, zoals het bezoek aan een slavenhuis, een les in het maken van Jambees en gesprekken met onze Afrikaanse scheepskappelaan. Jeroen was al van plan om op de laatste dag met een extra auto naar het kamp te komen om de bagage mee terug te kunnen nemen en had pizza gebakken voor iedereen.

Die vrijdagmiddag dat Hennie terugkwam van schoolkamp kon ze gelijk weer door. Dat weekend zijn we samen met Gerrit en Herma, goede vrienden van ons, naar Kpalime geweest, een dorp in het binnenland van Togo ongeveer 120 km ten noordwesten van Lome. Vrijdagavond om half zes vetrekken en dan belanden in de verkeersspits van Lome. Kennelijk is druk verkeer niet voorbehouden aan Europa.... Na een uur kleine brommers en gaten in de weg ontwijken waren we de stad uit en was het inmiddels aardedonker. De weg naar Kpalime is alsmaar rechtdoor, voorzien van gaten en kuilen, zonder straatverlichting en zonder belijning. Fietsers en voetgangers voeren geen verlichting en tegemoetkomend verkeer voert standaard groot licht. Je ziet dan werkelijk niets en niemand meer. Zo 100 km rechtdoor rijden is dan een zware opgave en je bent zo enkele uren onderweg. Voor zover we weten hebben we iedereen en alles heel gelaten onderweg....

Zaterdag overdag hebben we onder leiding van een lokale gids de berg Agou beklommen, een kleine duizend meter hoog. De gids vertelde onderweg over de planten en bomen die we tegenkwamen. Sommige daarvan bevatten ook pigment, dat hij gebruikte om een vlinder te schilderen op Hennies bovenarm. Kpalime heeft als bijnaam ‘de fruitmand van Togo': overal zie je cacaobomen, avocado's en mango's hangen die mensen verkopen op de markten in de buurt. We hebben enkele avocado's meegenomen en die waren overheerlijk. De zaterdagavond hebben we bij kaarslicht doorgebracht. Het is bijzonder als je leeft op een westers schip met airco in een stoffige haven vol containers en staal om buiten te zitten, de wind te voelen en vogels te horen.

Zondagochtend zijn we naar een waterval gereden en daar hebben we geluncht met typisch Nederlands eten als bruin brood, hagelslag, kaas, sandwichspread en rookworst. Daar hebben we nog een mooie wandeling gemaakt. Zondagavond weer terug op het schip konden we terugkijken op een mooi weekend doorgebracht met goede vrienden en gesprekken.

Ook hebben we Koninginnedag gevierd aan boord, hier ‘orange day' genaamd.'s Avonds hadden we voor alle bewoners van het schip een spellenparcours uitgezet met activiteiten als spijkerpoepen, molentje prik, blikgooien en zaklopen. Jeroen had een paar honderd chocoladecakjes gemaakt met een oranje sinaasappelcreme en lange vingers en speculaasjes met de Nederlandse vlag. Het schip was versierd met Nederlandse vlaggetjes en alle Nederlanders droegen oranje kleding. Veel mensen hebben zo kunnen ervaren wat Koninginnedag inhoudt in ons land.

Deze meimaand betekent voor Hennie dat ze de laatste lessen geeft aan haar kinderen en dat de afsluitende toetsen worden gegeven. In juni is er geen school meer maar gebruikt ze haar tijd om haar werkzaamheden op papier te zetten voor de collega die haar werk na de zomer overneemt. Jeroen werkt vrolijk door in de keuken en droomt ervan om verder te groeien als kok. Samen met andere mensen mooie ingrediënten verwerken tot mooie maaltijden spreekt hem wel aan. Tegelijkertijd merk je dat hier aan boord de Amerikaanse visie op voedsel, koken en gezondheid duidelijk verschilt van wat wij vinden. Een extra reden om door te stromen naar een culinair meer uitdagende keuken.

De komende maand draait het ziekenhuis nog. De laatste operatie vindt plaats op 01 juni en een week later sluit het ziekenhuis. De doelstellingen voor deze missie zijn vastgesteld als volgt: het uitvoeren van 570 oog-operaties, 2000 zonnebrillen voorschrijven, 2000 gewone brillen voorschrijven, 325 tumor operaties uitvoeren, 70 plastische chirurgie operaties uitvoeren, 320 algemene chirurgie operaties verrichten, 70 operaties van vrouwen beschadigd door zware bevallingen, 4000 patienten ondergaan een tandartsbehandeling, 5000 mensen leren wat zorg voor je tanden inhoudt, 15 patienten krijgen palliatieve begeleiding en 900 lokale bestuurders krijgen een lijderschapstraining. Over een maand zullen we de uiteindelijke balans kunnen opmaken. Maar als je patienten ontmoet in het ziekenhuis en tijd met hen doorbrengt, dan weet je dat aantallen niet veel zeggen. Elk veranderd mensenleven is een kostbaar wonder van God.

Half juni zal het schip vertrekken uit Togo en in tien dagen naar Tenerife varen voor groot onderhoud tijdens de zomermaanden. Eind juni komt onze verbintenis met Mercy Ships tot een einde en verlaten we het schip. We blijven dan nog een ruime week op het eiland hangen om met zijn tweeën te genieten van een korte vakantie. We hebben een landelijk huisje gevonden vlak bij de hoogste berg op Tenerife met vooral heel veel groen, wijngaarden, vogels en natuur om ons heen. Na een jaar te hebben gewoond op een schip met beperkte ruimte en heel veel anderen om ons heen geeft dit ons te kans om samen terug te blikken op wat we hebben beleefd en meegemaakt.

Op d.v. maandagavond 09 juli landen we op Schiphol. We verlangen ernaar om familie, vrienden en de kerk weer te ontmoeten en jullie verhalen te horen. Ook al hebben we het hier goed, jullie moeten missen is niet gemakkelijk. Brieven berichten en telefoontjes vanuit Nederland zijn waardevol.

Groeten

Hennie enJeroen

Reacties

Reacties

jacqueline de groot

Lieve mensen ben altijd weer onder de indruk over jullie verhalen en Gods goedheid. Nog een fijne tijd toegewenst en tot weerzien in Nederland/

Doede en Griet

Wat geweldig, dat jullie dit allemaal kunnen en mogen doen. Ook fijn om de belvenissen te lezen.
We kunnen ons ook voorstellen, dat jullie er naar uitzien, en dat zal andersom ook zo zijn, om weer bij de familie te zijn.
Geniet nog van de laatste dagen daar, en van jullie vrije week op Tenerif
Tot ziens in Nederland

Willy Scherpenzeel

Hoi Hennie en Jeroen,weer een heel mooi verhaal om te lezen.Jullie hebben wel heel veel mooie dingen beleefd,maar ook misschien momenten gehad die moeilijk waren kan ik me zo voorstellen.We wensen jullie nog een mooie tijd toe,op het schip.Geniet samen van nog een mooie week.Een voorspoedige reis terug naar Nederland.

Rianne

Hoi Henny en Jeroen. Als ik jullie verhalen lees krijg zo'n heimwee. Ik heb daarom weer contact gemaakt met Mercy Ships en hoop als alles doorgaat ergens in oktober, november weer een paar weekjes te komen.
voor jullie nog een goede laatste tijd aan boord en iedereen de groetjes

Mans en Els

Hoi Hennie en Jeroen,
Wat weer in alle opzichten schitterende verhalen! Wij danken God voor wat jullie daar mogen doen. Ook voor de laatste weken aan boord bidden wij jullie Gods zegen toe. Daarna heerlijk genieten van een mooie week samen in een prachtige omgeving.
Hartelijke groeten van ons.

Oma Roos

Lieve Jeroen en Hennie,

Ik heb genoten van jullie reisverslag. En nu de laatste loodjes van jullie werkzaamheden op het schip. Wat hebben jullie samen veel meegemaakt. Een bijzonder jaar met twee bijzonder ondernemende kleinkinderen die oma heel dierbaar zijn. Het ga jullie nog goed, en geniet samen nog van een fijne vakantie.

Veel liefs,

Oma Roos

Harry en Jose

He Jeroen en Hennie,

We wensen jullie nog een hele goede tijd voor de laatste paar weken en dan hopen we jullie binnenkort weer te zien; wie weet wel een tijdje in de Betje Wolfstraat in Zwolle!!

Jelte & Catharina

hey hennie en jeroen! Bedankt weer voor jullie update! hartelijke groeten van ons..

Marloes

Hoi Hennie en Jeroen,

Wat leuk om al jullie belevenissen mee te kunnen lezen. Aan de ene kant is het heel herkenbaar om te lezen wat jullie daar doen. Lesgeven, lessen voorbereiden, in de keuken toveren, dat deden jullie in Grun ook. En als ik lees hoe jullie over de mensen en het werk daar schrijven, en foto's zie, herken ik jullie mentaliteit van djw-reizen. Dat is heel leuk om te zien, jullie zijn lekker jezelf daar. Aan de andere kant is het ook zo anders, zoveel minder goed en luxe dan hier. Keep up the good work, en geniet ook van de laatste weken daar!

Marloes

en ja, de thee rook inderdaad naar pepernoten. Ben er alleen nog niet uit hoe dat nou komt?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!