Jeroen en Hennie in Bristol

Dubbel bezoek

Beste mensen,

Zondag 14 augustus zijn Hennie en ik naar een weeshuis gegaan vlak bij het schip, samen met een bevriend Nederlands echtpaar en een Amerikaanse mevrouw. Daar wassen ze elke week twee wezen, genaamd Fatou en Mary en kleden hen aan om met hen naar de kerk te gaan. Fatou is gehandicapt geboren en achtergelaten als klein kind op de stoep van het weeshuis om haar familie niet te schande te zijn. Ze ligt de hele dag op bed of op de grond en kijkt uit naar de zondag. Want dan is ze schoon, mooi en mag ze naar de kerk. Ze is inmiddels 43 jaar oud, maar dat zou je haar niet geven. Ze krijgt te eten in het tehuis, maar verder wordt er nauwlijks naar haar omgekeken, terwijl ze niet voor zichzelf kan zorgen.

's Avonds kwam de familie van Duinen op bezoek. Hij beheert als tropenarts een ziekenhuis in het noorden van Sierra Leone en was met mijn zijn vrouw en kinderen in Freetown om zijn ouders en zus uit te zwaaien na hun bezoek van een maand. Hij is opgegroeid in hetzelfde dorp als Hennie en zijn ouders kennen Hennies ouders ook goed. Bovendien kenden ze het Nl echtpaar met wie we 's ochtends naar het weeshuis waren geweest. Na een rondleiding over het schip hebben we samen gegeten. Als verwenning hadden Hennie en ik ijs voor hen gemaakt. Een groot contrast tussen de eenvoudige omstandigheden waarin de familie van Duinen leeft en onze luxe hier aan boord.

Hennies lesgegeven gaat goed en ze heeft er lol in. De kinderen zijn enthousiast. Ze had vorige week al een plant en een champignon onder de microscoop en deze week heeft ze onder andere proefjes gedaan met aardappels (osmose), hardgekookte eieren (celwand vs. celmembraan) en gist (fermentatie). Het becijferen van projecten en toesten volgens het Amerikaanse systeem is een nieuwe uitdaging. Maar ze geeft met plezier les.

Ik ben gelukkig weer opgeknapt na diaree. De zondagnacht nauwelijks geslapen, en maandagochtend nam het ontbijt de verkeerde afslag. β€˜s Avonds opnieuw koud, rillerig en misselijk. Maandagnacht en dinsdag alleen maar diarree naar de wc gebracht (en dus ook niet gewerkt). Woensdag overdag knapte ik weer wat op. Donderdagmiddag was ik vrij maar had het andere team in de keuken handen te kort bij de pizza' s voor die avond. 60 kg deeg was al gekneed. Alleen nog 50 bakplaten van elk een halve vierkante meter bekleden en beleggen en dan afbakken, totaal voor ieder van de 400 man aan boord 3 stukken pizza. Leuke klus en leuk team. Vrijdag heb ik een paar van de 400 hamburgers gemaakt die nodig waren. Zaterdag hadden we bij de spareribs aardappelen uit de oven. Met z'n tweeen hebben we 100 kg aardappels gekeurd, geschrobt, gedipt in olijfolie en uipoeper en op ovenschalen gelegd. Gisteren tijd om twee ananassen te versieren als decoratie op het buffet.

Laatst kregen we in de keuken een cadeau van de hoofdtandarts van het officiele ziekenhuis. Hij had drie biggetjes geslacht (wat de grote boze wolf nooit is gelukt) en kwam ze brengen achterin in zijn pick-up truck. Dat is een kostbaar cadeau. We hebben de karkassen ingepakt in vuilniszakken en over de schouder omhoog naar de kombuis gesjouwd. Daar zijn ze gewassen en opnieuw verpakt. Vervolgens hup over de schouder alle trappen weer af naar de grote vriezer diep onderin in het schip.... Elk woog wel 25 kg. We hebben overwogen een karkas als decoratie op het buffet te zetten naast de afgebakken sparerips met een pijltje waar die in een varken te vinden zijn...

Maandag heb ik ijs gemaakt omdat we afscheid nemen van een collega uit de eetzaal en ook voor Ida, een Nederlandse tandartsassistente die gisteren weer terug naar Nederland is gegaan. Ida: bedankt voor alle gezellige tijd die we met je hebben doorgebracht! Dinsdagochtend heeft Jeroen opnieuw meegedraaid met de bakker (de wekker staat dan om 04:40). We hebben gemaakt 180 kaneelrollen, 100 witte broden en 180 kadetjes. Gaaf! Woensdagavond hebben we nu vast bijbelstudie met een groep Nederlanders, het doet ons goed om in je moedertaal met elkaar over leven en geloof te kunnen praten. Ook al hebben we het hier goed, het is soms best moeilijk om zo ver weg te zijn van onze familie en vrienden in Nederland.

Groeten

Hennie en Jeroen.

Reacties

Reacties

(tante) Ada

Bedankt voor jullie verhaal, mooi om te lezen.
Ik ben nog steeds benieuwd of jullie ook contact hebben met ???? Hofstee uit Haarlem???
Groetjes.

ida

Hoi hoi, hier een berichtje van mij :-)
Na een goede reis ben ik gister om half 6 NL-tijd geland, was om half 8 thuis. Het is raar en ff wennen. Mijn huis was versierd, gisteravond met familie uit eten geweest, heel lief. Nu maar proberen alles een plaatsje te geven, dingen in een vernieuwd perspecief gaan zien en daar mee leren omgaan.
Bedankt voor het heerlijke ijs (om jullie lezers maar een beetje jaloers te maken ;-)) jullie vriendschap is waardevol voor mij. Ik blijf jullie blog zeker volgen. Heel veel sterkte en plezier!

Groetjes Ida

PS kan ik jullie mailadres krijgen?

henk

Terug van de rustige en koele Ierse westkust lees ik met belangstelling jullie verhalen vanuit de Afrikaanse westkust: vol warmte en drukte. Wat een contrast!
Bedankt voor alle smakelijke (en onsmakelijke) details.
Heeft Hennie de biggen ook nog als lesmateriaal (hersens, botten, longen en hart) gebruikt, of eten jullie alles?

Jelte & Catharina

Leuk om te lezen en de foto's te zien! Krijgen we steeds meer beeld! Enneh Hennie hou je er rekening mee dat je kids geen PhD hebben???:-)

Groetjes & veel zegen...

Yvonne de Jong

Heel erg leuk om jullie verhalen nog steeds te blijven volgen! Veel succes, plezier, sterkte, en alles wat jullie nodig hebben, gewenst!

Groeten,
Yvonne

Gerda en Jan

Jullie bericht gelezen in het UMCG.

Zo zijn we weer op de hoogte.

Willy Scherpenzeel

Hoi Hennie en Jeroen,wat leuk om weer wat van jullie belevenissen te lezen.Jullie zijn ook van alle markten thuis he!! Maar ook mooi dat de mevr waar jullie over schrijven jullie aandacht krijgt,en dat je dan zo naar de zondag uit mag kijken,kunnen wij hier ons niet voorstellen ,wij rijke westerlingen die alles om ons heen hebben.Veel plezier en Gods Zegen.

Doede en Griet.

Hennie en Jeroen, we leven met jullie mee.
Geweldig wat jullie daar allemaal doen, en de omgeving kunnen we ons wel een beetje voorstellen,
we zijn een paar keer in Gambia geweest.
Gister-avond bij pa en ma op bezoek geweest, wij dachten dat we ons ingeschreven hadden voor jullie nieuws-brief, maar dat bleek dus niet zo te zijn, dus heeft ma dat even voor ons geregeld.
We wensen jullie veel sterkte daar in het verre Afrika.
Wel fijn dat je af en toe nederlands kan spreken, dan voelt het vast een beetje dichterbij huis.
Gods nabijheid toegewenst.

Lisette

Woensdag heb ik een pompoenvormige courgette gegeten die er zonder jullie niet was geweest. Lekker, dankjewel.

Alette Algra

Hallo Jeroen en Hennie,

Net even jullie verhalen gelezen. Indrukwekkend!
Heel veel succes met het goede werk dat jullie doen.

Groetjes,
Alette Algra

Willy Scherpenzeel

Hallo Hennie en Jeroen,

We hebben weer genoten van jullie reis verhalen.
Heel veel plezier en sterkte daar in het verre Afrika,en Gods onmisbare Zegen toegewenst.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!